УМЕТНИЧКА КОЛОНИЈА ДЕБРЦА-БЕЛЧИШТА
На 24- тиот километар од магистралниот пат Охрид-Кичево се наоѓа Белчишта. Една од развиените селски населби како општински центар, е збир на сите историски настани од минатото и сегашноста, со сите знаменитости кои создаваат еден голем портрет што се вика Дебрца. Дебрца како карактеристична област со специфичен народ и место има посебна страница во историјата на Македонија. Народ кој е препознатлив по своето културно наследсво и бурно историско минато со што остава траен континуитет меѓу генерации. Напредната интелегенција покрај многуте културни настани во 1985 година ја реализира идеата за формирање на интернационална уметничка колонија, како највисок дострел во културниот развој на Белчишта како центар во Дебрца. Како адут за формирање на колонијата е историското минато и продолжување на културните традиции на Дебрца, настаните кои се случувале пред, и за време на војната, одредот Славеј во Ботун, батаљонот Мирче Ацев на Славеј Планина, бригадата на братството и единството во Сливово,првата слободна територија и многу други настани.
По повод празникот 4 ти јули , во Белчишта се организира традиционална прослава со гости од цела западна Македонија и пошироко. Сето ова налага да се формира интернационална уметничка колонија на која ќе земат учество не само уметници, сликари и вајари, туку колонија од пошироки размери со присуство на поети, музичари, актери, композитори кои ке создадат дела со тематика на историското минато на Дебрца. Тогаш се дошло до идеата да се формира мини колонија, која за почеток ке трае 4 дена, пред празникот, а на денот на празникот ќе се организира ликовна изложба од создадените дела. Пред 30 години без најави, реклами и помпи се роди Белчишката ликовна колонија, прво само како македонска, а за кратко време прерасна во меѓународна. Колонијата се запишува во регистар како ЗУК (здружение уметничка колонија) Дебрца- Белчишта. Потоа се наметнива потребата од простор за сместување и работење. За користење е доделен објектот, старото училиште од страна на општината. Апликацијата за негово реновирање ја изготвил Ѓоко Целески, ликовен уметник од Белчишта, во соработка со службите со општината Белчишта, кој раководеше со проектот за целосно реновирање на објектот изготвен од инг. Ангеле Групче од Охрид до неговото конечно реализирање. Доделувањето на средствата за реновирање и обврската за реализација била голема и одговорна, во поглед на усогласување на пректот, договори, преговори, извештаи, контроли и многу други обврски.
Реновирањето на проектот придонесил препород, во реализација на програмската определба. Условите за престој се осовремениле, се скратило времето за секојдневно патување Охрид- Белчишта, се намалиле трошоците за патување, се добило време и простор за работа, се создале услови за сместување и престој, се добиле услови за реализација на прецепциите на авторите.
Реновирањето на галерискиот простор барало и соодветни учесници кои покрај сликарските обврски вклучува и во аранжирањето на галериските простории кои беа составен дел на објектот.
Во секоја пригодна средба, по разни стручни поводи била потенцирана идеата за отворање на уметничката колонија во Белчишта. Така и на средбата со роднокрајните интелектуалци била прифатена и идеата.
По ваквите консултации се формира организаторски одбор кој ја превзел работата во свои раце. За прв претседател на колонијата бил избран Ристо Шапкар, кој ја превзел обрвската за исхрана во погонот Х.Т.Д. во Белчишта, Благоја Силјаноски ја претставувал колонијата во медиумите, Милорад Душаниќ контакти со одредени личности, Драгица Силјаноска афирмацијата преку радиото Охрид, Раде Косарскоски уредувањето на просторот, Ѓоко Целески координатор и раководител на целокупната работа со уметниците и сместувањето. Се создала една несекојдневност за луѓето мештани да видат како на отворен простор сликаат уметниците и како се создаваат уметничките дела.
Во јуни 1985 година за учество во колонијата се пристапило во разговори со одредени наши творци и тоа: академик Димче Коцо, академик Васко Ташкоски, Ванѓел Наумоски, Јоне Симонче, Александар Неданоски, Ѓорѓи Крстески, Александар Патчев, Ристо Шапкар, Јордан Манасиески и Ѓоко Целески.
Во втемелувањето на колонијата се вклучиле многу познати имиња со што растела довербата. Уште во првите години се втемелил уметникот Јордан Манасиески, човек со голема визија, Ставре Димитров- Стадим кој допинел да земат учество негови колеги од руската федерација, професорот Ванчо Ѓеорѓиев, Петар Мазев, Симон Шемов, академик Томе Серафимоски, академик Цветан Грозданов, Љубен Пауноски, Владимир Великоски и многу други афирмирани имиња.
Исто така на колонијата зеле учество и поетите: Томе Момироски, Трајан Петровски, Видоја Видически, Мито Спасески, Трајан Мартиноски, Светлана Христова- Јоциѓ, Башески Петар, Наумоски Мишел, Лерка Наумова- Тод, која напишала и посебна збирка песни инспирирана од делата на одреден број сликари со наслов „ Низ виежот на ветерот живее човекот“. Реномето кое го поседувале писателите била голема чест за организаторот и посетителите при отворањето на колониите да видат голем број врвни актери во програмата на колонијата. Присутните биле природно изненадени од поетскиот однос, а поетите од големата посета. Сето тоа давало сигурност за голема организација од година на година растело се повеќе и повеќе, условите се подобрувале, а желбите за учество се зголемувале. Почнлр да пристигнуваат голем број видни личност, пријатели на основоположниците.
Меѓу првите кои ја посетиле колонијата во Белчишта бил турскиот валија со неговата придружба, близок пријател на Благоја Силјаноски.
Покрај него имало посета од Бруно Мораче, шеф на военото атеше на Италија, група армиски ветерани на македонската армија, минисерот за култура на Република Македонија Слободан Ункоски и други афирмирани личности.
Како одминувале годините растел бројот на љубителите на уметноста на роднокрајците, се зацврстувале редовите, а со тоа се олеснувала организациската работа.
Во текот на работата на колонијата не било се така лесно. Се јавуле одредени фракциони групи.
Отпорот кој го давала групата, започнал да формира колонии во градот на различни места мислејќи дека ќе згасне интересот за учество и не постигнувајќи ја целта. Како потврда за успешноста е постоењето од 30 години.
Во афирмацијата на колонијата за посебно одбележување е доприност на Снежана Паноска амбасадор на културата на Република Македонија во Малезија и другите земји во далечниот Исток. Благодарение на нејзниот ангажман допатувале и зазеле учество на колонијата во 2000 година четворица академски сликари од Малезија, а преку нивни контакти во наредните години учествувале и други нивни колеги уметници.
По стекнатата афирмација на колонијата и меѓусебната соработка со деканот на факултетот за ликовна уметност (ФЛУ) Симон Шемов, кој во програмата имаше изведувало настава во природа со студените. За реализација на нивниот програм, колонијата им излегла во пресред на студентите и нивните професори и им овозмола во двете наредни години десетдневен престој во Бечишта да творат и да се едуцираат. Во својата програма колонијата имала зацртано и едуцирање на млади таленти од основните училишта. Соработката со ФЛУ продолжила и понатаму. Во 1990 година како домаќи на деканот Симеон Шемов имал гости, 40 декани од уметнички факултет од сите контитенти, кои изразиле желба за посета на Охрид. Шемов се најдува затечен од нивната желба, каде да се организира пречек.
Неколку години подоцна на наше огромно задоволство колонијата била домаќин за здружение на мозаичари од светот. Посетителите ги предводел уважен член на здружението и учесник на колонијата Илија Илиев ( Бугарија). Нивната посета била по програматата на здружението на мозаичарите да ја посетат Македонија. По препорака на Газанфер Бајрам, кој бил претседател на тоа здружение, мозаичариоте ги посетиле галериските простории на уметничката колонија од што беа изненадени од постигнатото во колонијата.
И по ваквите успешни контакти сеуште постоеле надежи на некои противнички групи анти симпатизери дека колонијата ќе мора да го промени седиштето од Белчишта во Охрид, но колонијата како организација се водела со мислата дека Дебрца му припаѓа на Охрид, како Охрид што му припаѓа на Дебрца – тие се неделливи.
Тој отпор траеше години. Името растело , желбата кај уметниците се зголемувала. Условите се подобрувале, станувале пристојни, на едно место смештај, исхрана и атејље за секој уметник. Се зголемила љубопитноста кај некој, кај некој се отварало нова перцепција за дислокација на колонијата од Белчишта да се префрли во Охрид со оправдани фикс идеи на опонентите. Раководството не отстапувало од зацртана програма. Се јавувале моќници кои ги преценале своите можности. Во еден момент доаѓа до привиден успех на одредени противници. Да се подели времето на престој на уметниците 5 дена во Белчишта а потоа 5 во Охрид.
По големо размислување се одлучило колонијата да продолжи со работа во Белчишта, каде што и денес опстојува.
Ангажирани во колонијата
БЛАГОЈА СИЛЈАНОСКИ
Роднокраен Белчиштанец, прво дете на скромни родители, растел мирно и имал почит кон сите свои врсници, бил омилена личност меѓу другарите. Основното образование го завршил во Белчишта, а потоа во Охрид. Дипломирал на економскиот факултет а подоцна и магистрирал и така напредувал созреано во средината во која живеел. Имал широка визија кон науката. Со свој патриотизам и широкиот поглед кон културата свесрдно се залагал за културниот развој на Охрид и родното Белчишта. Пишувањето му станало опсесија и бргу станал професионален поет издавајќи повеќе романи и списанија. Бил репортер на радиото и телевизијата Скопје. За големи дострели не секогаш се потребни најсовремени услови. Неговата канцеларија била малечка собичка, но делата кои излегувале од таму биле големи. Во Охрид и Охридско заедно со напреднатата интелигенција се носел културниот рзвој на градот. Неговата популарност допринесла да биде избран за градоначалник на Охрид, но не ја заборавил Дебрца. Со неговото визионерство ги подржувал сите културни појави.
Проф.Д-Р. ЉУБЕ ТРПЕСКИ
Универзитетски професор, гувернер на Народна Банка, општествено политички работник и голем љубител на Дебрца. Во 1994 та година бил избран за претседател на уметничката колонија зацврстувајќи го единството на прогресивните сили на Дебрца и пошироко. Со новиот избор се зголмила афирмацијата на уметничката колонија и авторитетот на раководството. Се создале услови за побрз развој и можности за претставување на колонијата со ликовни изложби во други градови во Македонија. Бил главен поборник, со осет и знаење да постави соодност на сите вклучени во раководството. Отворањето на изложбите го довел на повисоко ниво, и со присуство на видни личности во претставувањето при отворањето на изложбите придонел за афирмација на уметниците учесници. Јубилејот на 10 годиќнината достигнал врв во своето одбележување. Со најголеми почести пред мноштво народ во кино салата во Белчишта зборувал Трпески, доделуваќи ги признанијата на првите учесници. По завршувањето на отворањето правниот одбор одржал посебен состанок на кој се донесла одлука јубилејот со изложба да се одржи и во Скопје ( Музеј на Скопје). На јубилејот присуствувле голем број угледни гости од владата и амбасади кој го зголемиле прославувањето пропратено од сите телевизиски медиуми.
Изложбата ја отворил заменик министерот за култура Борко Станоески. За развојниот пат на колонијата, пред присутните зборувал основоположникот Ѓоко Целески. По завршувањето на церемонијата заменик министерот организирал свечена вечера во интересен амбиен наменет за посебни гости, во железничкиот вагон чиј простор претставувал посебна атракција.
ЈОСИФ ЕФТИМОСКИ
Колонијата дадла можност да се вклучат многу признати имиња со висок дострел во нивната општествена раководна работа. Колонијата ги вклучувала сличните карактери, ги правела поцврсти во нивната дејност. Создавала потајно и натпреварувачки дух доколку стекнале доверба во организацијата.
Тоа внатрешно чуство побудува поголема љубов кон творештвото и родниот крај. На овој начин се пренесувало и заврстувало другарството и пријателството. Живеелво Скопје, но никогаш не заборавил да биде продолжена рака на целокупниот, културно-општествен развој на Белчишта.
Ја ставал на располагање и установата Инвест Банка скопје, создавајќи делови за непречен развој на колонијата, која прераснувала во уметничка колонија со галеска дејност. Често пати ги ангажирал службите доколку затреба некоја програмска реализација. Како претседател учествувал во подготовките и донесување одлуки за несметано функционирање на колонијата. Цврста подпора со голема доследност на сопствениот морал. Присутен бил на сите манифестации честопати со целиот колегиум, посебно голем придонес во работата на колонијата и органите на колонијата давал и вклучувањето на Бошко Настоски кој редовно присуствувал на седниците на управниот одбор и успешно ги водел записниците и ги изготвувал донесени одлуки за реализација на програмата на уметничката колонија.
ЗОРАН ЈОЛЕСКИ
Млад надежен кадар, по потекло Белчиштанец, дете од Перо Јолески, син на Наумче Јолески- кондураџијата од Белчишта. После 50тите години синот Перо се пресели во Скопје, купувајќи куќа на улица Дижонска.
Пере го прифатил татковиот занает и станал раководител во фабриката Газела во Скопје. Неговиот син Зоран, роден во скопје ги одржува роднинските врски во Белчишта. за кој неговиот татко му раскажувал. Во 2003 година со задоволство ја прифатил поканата да ја отвори 19 та по ред колонија. Зоран бил надежна личност, кој подоцна од владата бил назначен за амбасадор на Америка со задача преговарач за името на Република Македонија.
ЈОРДАН МАНАСИЕВСКИ
Во втемелувањето на личностите кои први го прифатиле предлогот за формирање на колонијата , повеќето беа роднокрајци. Како и насекаде и во Охрид имало личности кои имаа свои визии. Јордан тих, ненаметлив поседувал такви квалитети. Покрај сите врвни квалитети предимство му била уметноста. Во целина таков му бил приодот кон сите задолженија.
Ги прател сите настани на поширок план. Кога започнала колонијата и кога увидел со каква намера се раѓа и со какви колеги ќе има можност да се среќава веднаш се вклучил со активно учество. Во почеток покрај сликарските обврски имал чуство да ги овековечи настаните со фотографирање. Велелвака ќе биде побогат развојот на колонијата. Неговата трудољубивост беше неизмерна. Човек со голема дарба и желба да зборувал повеќе јазици.
Неговата конверзација ги правел учесниците да се чуствуваат како дома.
Тој со неговите дела внесол ново сликарство, кое ги надминувала границите, сликар во чии раце пиштела шпаклата. Неговата пластична хармонија ги засенала многу самонаречени великани кои беа повеќе политички сликари, со свои мецени кои насила гопромовираа своето творештво. Сликарскиот колорит на Јоцо бил песна со голема звучна хармонија. За колонијата бил најголем дар затоа што помагал од срце. Реткост на човек со таква душа за подигање на реномето на колонијата и средината во која се наоѓал.
ЃОКО ЦЕЛЕСКИ
Во историјата науката дала големи имиња во многу области. Една од тие е и уметноста која се смета како најконкретна работа на светот, така да нема никакво оправдување да се создаде конфузија во главите на луѓето кои сакаат да дознаат нешто повеќе за неа. Овој изоден пат на ликовниот уметник Ѓоко Целески во основа е автобиографски со предизвик на географско миле. Тоа го носи од деттството со истрајноста не неговиот непокор во создавањето на големото дело, уметничката колонија „Дебрца“ е најсилниот говор. Ангажирано се експонира со лична емотицна чуствителност и голема креативна упорност. Родното Белчишта му е благодарно што интернационалната колонија Дебрца ја внесе во универзомот на просторот и бесконечноста. Ни една фантазија на духот не оди толку длабоко како инспирацијата. Белчишта е широко поле на Дебрца со богат колорит, внесува новост во сликарската историја и е дар на природата со алтернативен ритам , складност и симфонија на бои. Тука е местото на импресионистичкиот пејсаж, кој ги инспирира и ги нахраннува големите сликарски мајстори на 21 век од Балканот, Европа и светот. Пресознавајќи го светот во себе сликарот има своја визија реалност на видувањето, неговите потези се извориште на објективната зрелост заокружени со врвна инспиративна моќ. Сопствената визија на природата онаква каква што ја гледа, ја прекршува преку фокусот на огледало на своето око, па така се добива впечаток дека тој не ги бара сликите туку сликите го бараат него. Во тој креативен жар во тој неминовен потек потекува магма што ги притиснува карпите крај реките во кој се вгнездиле куќичките, а човекот иако не се гледа, иако не е во пределл план, тој е насекаде присутен, се чуствува секоја негова пора зад прозорците, низ мусандрите ( долапите ) пошироките осветлени чардаци. Низ мајсторството на асоцијацијата се насетуваат улишта ни се чини слушаме брмчење на пчели, како да допира звукот на флејта, се прелева насобрана убавина како во школки прапотопско море.
30 годишниот јубилеј е јубилеј на творецот и бардот на македонското современо сликарство, македонскиот Бочони Ѓоко Целески. На самото место тој изработил повеќе слики инспирирани со непосредно доживување на природата, човекот и фигурата. Всушност на неговите платна се забележани првите сензации и некои елементи на визуелната перцепција. Но во текот на наредните фази на работа најчесто во атеље ја формирал и завршувал крајната варијанта на сликовната претстава на мотивот. Значи формите од природата му служат на сликатор да ја изгради или конструира сопствената слика на мотивот, внесувајќи во неа спрецифични вредности, посебно на бојата, како елемент на движење и авторски ракопис.
Целески создаде амбиентичен вид на македонскиот ридест предел, куќи, фигури, негови портрети поставувајќи ги во дводимензионалниот простор, рамните или рејљефните форми обоени со интензивен колорит што потекнува во физичкото – експресионистичко сликарство незапоставувајќи го нити редуцираниот хромотизам. Факт е дека овој сликар извршил некои свои истражувања и рекомпонирања што го потврдуваат принципот дека употребата на определено изобличување овозмочува да се дојде до вистината ( фланери оконор), Целески го потврдува и правилото дека уметникот ја слика својата визија или концептуална идеа, а не ја репродуцира природата. Тој слика според природатано не ја емитира или пресликува туку ја преобразува според потребите на својата ликовна замисла. Неговото сликарство е значаен придонес не само во македонскиот пејзажизам туку и во модерните уметнички струења во македонската земја, а претставувајќи ја на својј начин географската и духовна карта на својата земја.
Целески со вистинскиот колорит пред се е авангарден сликар на акцијата на бојата и формата на „Судбинската пресметка“ со формата, бидејќи тука се дешава прашањето на негова личност и неговата природа, ликовниот код кој што е од примарен значај бидејќи од него зависат пораката и смислата, се засновува на конкретниот случај на : а) деструкција и деформирањето на обликот б) на контрастот на боите и тоа сино- црвено, сино-жолто, црвено-жолто и окер в) белиот инкарнат таа фуриозна постапка ја одржува во еден национален поредок. По се изгледа се работи за една таква шема чија што внатрешна и длабинска структура не дозволува битно менување на суштината на сликата и на нејзината надворешно-визуелна сондација. Во таа артикулација и тој индивидуален чин секоја нова слика е и нов ризик и предизвик. Интензитетот на бојата Целески го смирува со повремено поставување на контури, но примарно е неговото избразудавње на пингментите. Колку што е сликар на бојата толку е сликар на гестот и потегот на судрувањето и пресметката со формата каде што го решава проблемот на својата личност и животот на неговата слика. Целески е еден од оние сликари кој што своите ликовни погледувања ги пренесува без некои претходни увертири со скици – цртежи директно на фонот. Значи тој прави тука една глобална основна поставеност на неродената слика каде што ја одредува нејзината распространетост нан платното, нејзиното дрижење и рамковност. Внатре тој новороден свет Целески ги организира своите асоијации, внатрешни вибрации ослободувајќи ја онаа енергија која што создава сопствена кампратфија, ја исликува сопствената ликовна приказна. Понатамошната драма на пејсажот се одвива во јадрото на самата сликарска акција што мошне сликарски ја спроведува. Макар што навидув бојата претставува битен елемент во сликарството наЦелески. Тој сепак е сигурен и во формата која што за авторот претставува психолошки проблем на симбол за суштината на светот и животот. Од причини авторот се концентрира на изнаоѓање вистински средства за организирање на дејствието на бојата. Исклучително лирски поттикнат Целески ја надминува темата што го инспирирала така што ретко се случува истата да ја следи во нејзината реална појавност. Вистинскиот и примарниот момент во неговото сликарство е во односот кон природата и мотивот како инспиративен код, кој што и понатаму му овозможува да ја изградува и надградува сопствената ликовна синтакса. Целески не го бара арсеналот на природата туку сликарската визија од која што произлегува и слободата на колористичко- пластичните елементи на сликата поттикнати со поетскиот копнеж за реализација тој ја базира иконографијата на својот индивидуален интимен пејсаж. Овие предели под тензија на внатрешниот немир бранувааат добивајќи слободни арабесктни форми, линеарни ритми, кој ги поврзуваат или ги стопуваат предметите, клановите во сликата и просторот. Тие се разликуваат пред се според одредени тонски вредности, за тој е вешт во постигнувањето тонски преоди и валерски одности во композицијата. Бојата во него има улога на линија, форма и простор на средства на изразување разни расположенија. Слободното рекомпонирање на пределот му овозможува на уметникот да го допре фантастичното во пределот а потоа да спроведе и негово аналитичко расработување некаде и апстрахирање. Ѓоко Целески постојано истражува во просторите на ликовниот израз но останува доследен во создавањето на еден особен вид пејзажно сликарство.
Целески пејзажот го напаѓа со препознатлива природа преобликуван од аспект на современ творец кој знае што е нова урабана средина. Посебно неговата обработка и ликовна транспозиција која се каратеризира со фовистичко- ескресионистички белези.
НАЈДЕНКО ПОПОСКИ
Голем поборник и родољуб, локал патриот, висок државен функционер, го зграпчува времето и го дава целиот научен потенцијал во земјата. Со својата култура има речник за сите возрасти и каратери. Одмерен дипломат се вклучува во сите развојни настани и знае одмерено да помогне. Се вклучува од првите денови од формирањето на колонијта сознавајќи со каква група се наоѓа. Дава напатствија но ги поддржува умешно и другите замисли. Така стануваме пореномирани во општеството. Знае достоинствено да ја претстави колонијата пред другите кои имаат поинакво мислење. Се чуствува достоинствено горд што има можност да се сретне со академски сликари, поети, музичари, композитори, државници, личности од Европа и други континети. Тоа неизмерно чуство го искажува со контактот , пречекот и приемот со невиден осет за дочек, припремајќи гала ручеци во неговата прекрасна куќа во неговото родно Слатино.
Ја остава широко отворена вратата на Охридска банка за несметано техничка работа за уште поуспешен напредок на колонијата. Се одржуваат пресови на високо ниво. Учествува во организирањето на сите традиционални изложби на колонијата. Создава галерии во банката и помага многу одмереново совладувањето на сите недостатоци. Таков беше големиот Најденко Попоски.
УСТИЈАН ШИШКОСКИ
Во повеќе наврати спомнавме голем број личности кој постојано размислуваале за побрз развој на сите сфери во Дебрца. Секогаш активно ги прател сите настани и бил вклучен во нивната реализација. Неговата високообразовна стручност била ставена на реализација на дотични програми на колонијата. Развојниот пат на колонијата целосно го следел нарочно економско- финансискиот дел кој му бил негова специјалност. Многу стабилен карактер, останал доследен борец за понатамошен прогрес за културно-општествениот развој на Дебрца.
Трајан Петроски– голем роднокраен писател и дипломат, зема активно учество на отворањето на колонијата и организираните изложби низ градовите со читање на дел од своето богато творештво како признат и познат писател.
Трајан Мартиноски– динамична личност со искрена желба колонијата да се искачи на многу високо ниво. Брзо се вклопи во новата средина и условите и даде голем придонес.
Трајан Белкоски– човек кој ги прател сите настани од отворањето на изложбите овекувајќи ги со својот апарат нежалејќи ги времето и трошоците кој сам ги сносувал . На располагање во секое време било неговото возило. Човек со голем респект кон културата и родното Белчишта.
Имиња кои излегоја во пресрет како: Слободан Милошески со кого заедно работевме во Струга, Филип Мучо од Лешани, Величе Новески, Ристо Наумоски, Доста Дојчиноска, Цвета Стефаноска, Киро Танески и многу други рамни на споменатите. Се ределе изложби во повеќе градови почнувајќи од Белчишта, потоа во Охрид и другите градови или годишно се организирале по 5 изложби. При секое отварање и затворање на колонијата во повеќе наврати земале учество повеќе фолклорни групи како што се Охридски бисери, Ѓердан, Отекс, Конак како и индивидуални пејачи Киро и Лазо Танески. Посебно за одбележување е учеството на гајдаџијата Целе Блажески.
Организирани изложби
Уште со организирањето на првата изложба од колонијата во Белчишта се добил впечаток дека интересот ќе биде голем и во другите средини. Се донесело одлука по отворањето на изложбата во Белчишта наредната задолжително да биде во Охрид а од тука во другите градови на Македонија. Во текот на годината со претходен договор, се организирале во просек по 4 изложби. Се потврдил впечатокот дека името Дебрца како област широко позната територија во Македонија со историско минато а сега и преку уметноста. Таков почит се случувал скоро во сите градви со посебен почит и респект каков што бил и случајот на Прота Стојко од Велес во неговата парохија. Секоја организирана колонија била проследена со организирање на изложба за која се изготвувал каталог на новосоздадените уметнички дела, кој сведочеле за постоењето и непрестано работење на колонијата во Белчишта.
Учесници на уметничка колонија „Дебрца“ Белчишта
1985 година- Први учесници на колонијата
- Тане Атанасоски – Гарски од Куманово
- Гоко Целески од Охрид
- Јоне Симонче од Охрид
- Димче Коцо од Скопје
- Ванѓел Наумоски од Охрид
- Васко Ташкоски од Скопје
- Александар Неданоски од Струга
- Патчев Александар од Охрид
- Ѓорѓи Крстески од Охрид
- Ристо Шапкар од Охрид
1986 година
- Димитар Кондовски од Скопје
- Димче Коцо од Скопје
- Павле Ѓорѓиески – Зуфа од Охрид
- Ѓорѓи Крстески од Охрид
- Таки Павлоски од Скопје
- Јордан Манасиески од Охрид
- Јоне Симонче од Охрид
- Ѓоко Целески од Охрид
- Ристо Шапкар од Охрид
- Стеван Јозиќ од Винковци
1987 година
- Тане Атанасоски – Гарски од Куманово
- Ванчо Ѓорѓиески од Скопје
- Божин Барутоски од Скопје
- Петар Ѓеорѓиескии – Пљум од Скопје
- Гоце Јакимоски – Божурски од Куманово
- Слободан Пупиноски од Охрид
- Кирил Батев од Струмица
- Томе Серафимовски од Гостивар
- Јоне Симонче од Охрид
1988 година
- Слободан Пандов од Пехчево
- Петар Спироски Пипо од Битола
- Ѓоко Целески од Охрид
- Трајче Николоски од Скопје
- Менде Иваноски од Скопје
- Таки Павловски од Скопје
- Павле Ѓорѓиески Зуфа од Штип
- Петар Мазев од Скопје
- Радован Росиќ од Скопје
- Јоне Симонче од Охрид
1989 година
- Трајче Николоски од Скопје
- Никола Иваноски Балтон од Скопје
- Димитар Стојчески од Скопје
- Кирил Гегоски од Прилеп
- Стојан Апчески од Битола
- Крсте Мартиноски од Охрид
- Симон Костадиноски од Охрид
- Ѓоко Целески од Охрид
1990 година
- Пано Анѓушев од Скопје
- Симо Арнаудов од Скопје
- Томе Бундески од Скопје
- Виолета Чауле- Гранка
- Владимир Величкоски од Скопје
- Ѓорѓи Данески од Виница
- Зоран Јакимоски од Куманово
- Јордан Манасиески од Охрид
- Михаел Манески од Охрид
- Владимир Младеноски од Подгорци
- Димче Протуѓер од Скопје
- Димитар Поп Марков од Охрид
- Трајко Тошески од Куманово
- Славко Упевче од Охрид
1991 година
- Насо Беќароски од Скопје
- Кирил Гегоски од Прилеп
- Рада Иванишевиќ од Битола
- Васил Костов од Прилеп
- Ѓорѓи Куртелов од Охрид
- Јордан Манасиевски од Охрид
- Александар Неданоски од Струга
- Слободан Пупиноски од Охрид
- Драган Спасески од Охрид
1992 година
- Славе Атанасоски Крстанче од Охрид
- Гроздан Крстески од Скопје
- Димче Николов од Скопје
- Веле Ташески од Скопје
- Костадин Танчев- Динка од Скопје
- Васил Башо од Поградец
- Анастас Констандини – Тасо од Поградец
- Огњан Механџиев од Благоевград
- Манол Стојанов од Благоевград
- Клаудио Пелегрини од Италија
- Драган Ангелковиќ од Белград
- Миливоје Новаковиќ- Кањош од Белград
- Бранислав Стефановиќ од Белград
1993 година
- Славе Атанасоски- Крстанче од Охрид
- Василиј Ванѓо од Поградец
- Кирил Ефремов од Штип
- Даме Затуроски од Струга
- Методија Менде Иваноски од Скопје
- Бранко Костоски од Скопје
- Зоран Костоски од Скопје
- Ѓерѓи Лако од Подградец
- Илија Лафазаноски од Скопје
- Зорица Мургоска од Охрид
- Петре Нанески од Скопје
- Никола Нанески од Скопје
- Миливоје Новаковиќ- Кањош од Белград
- Јоне Симонче од Охрид
1994 година
- Љупка Андрееска од Скопје
- Анастас Констандини- Тасо од Поградец
- Павле Кузманоски- Тетово
- Лазар Лекиќ од Нови Сад
- Гоце Нанески од Скопје
- Јордан Манасиевски од Охрид
- Јоне Симонче од Охрид
- Живко Пејоски од Охрид
- Ацо Филипоски од Скопје
- Ѓоко Целески од Охрид
- Симон Шемов од Скопје
1995 година
- Драган Биков од Скопје
- Благоја Богоески од Прилеп
- Анѓелина Дамјаноска од Охрид
- Мирјана Крстевска од Качарево
- Симеон Силјаноски од Битола
- Маја Соколова од Скопје
- Славко Тренкоски- Лок од Македонски Брод
- Манол Стојанов од Благоевград
- Фехим Хусковиќ од Велес
- Љупчо Стефаноски од Охрид
1996 година
- Васил Башо од Поградец
- Сергеј Андреески од Скопје
- Трајче Блажески од Скопје
- Ставре Димитров- Стадим од Скопје
- Марјана Костојчиноска од Скопје
- Зоран Лазарески од Скопје
- Тона Нести од Поградец
- Сашо Попоски од Скопје
- Мира Спироска од Скопје
- Вера Торѓанска од Охрид
- Ханс Херпик од Нинберг Германија
1997 година
- Сергеј Андреески од Скопје
- Ангеле Гаврилоски од Скопје
- Дик Робертс од Вилмингтон Сад
- Татјана Белотелова од Москва
- Томе Бундовски од Скопје
- Зоран Лазарески од Скопје
- Јордан Манасиески од Охрид
- Ставре Димитров- Стадим од Скопје
- Мајкл Клос од Торонто
- Ева Тролиг од Стокхолм
- Наталија Химирска од Москва
- Ѓоко Целески од Охрид
- Наталија Примаченко од Москва
1998 година
- Јанис Киријакидис- Вања од Атина
- Владимир Гладков- Валоѓа од Ташкент
- Ѓеорѓи Карантилски од Софија
- Душан Нешковиќ од Шабац
- Стоил Мирчев од Софија
- Кирил Батаев од Москва
- Ставре Димитров- Стадим од Скопје
- Томе Ќулумоски од Скопје
- Ѓоко Целески од Охрид
- Јордан Манасиески од Охрид
1999 година
- Момчило Аврамоски од Куманово
- Ѓорѓи Андонов од Ќустендил
- Серѓеј Андреески од Скопје
- Ѓеорѓи Атанасов од Добрич
- Христо Константинов од Добрич Бугарија
- Ѓорѓи Крстески од Охрид
- Василиј Лукоњин од Ташкент
- Јордан Манасиески од Охрид
- Ленче Митеска од Тетово
- Јагода Петковска од Скопје
- Јоне Симонче од Охрид
- Небојша Стојковиќ од Лесковац
2000 година
- Ѓоко Целески од Охрид
- Јордан Манасиески од Охрид
- Серѓеј Андреески од Скопје
- Питер Ли од Куала Лумпур
- Амирудин Арифан од Куала Лумпур
- Сабри Салех од Куала Лумпур
- Дик Робертс од Вилмингтон САД
- Хари Чејс од Вилмингтон САД
- Герлинде Писнер од Нинберг Германија
- Гордана Мирков од Белград
- Бисера Влева од Софија
- Костас Иконому од Пафос (Кипар)
- Мирослав Масин од Скопје
2001 година
- Мајкл Клос од Торонто
- Ацо Танески од Скопје
- Јордан Манасиески од Охрид
- Ива Владимирова од Софија
- Борче Стојанов од Велес
- Љупчо Милошески од Струга
- Нежа Зиниќ од Словенија
- Синиша Неделкоски од Тетово
- Звонко Целески од Охрид
2002 година
- Неда Петровиќ од Прилеп
- Ставре Димитров- Стадим од Скопје
- Гордана Мирков од Белград
- Зоран Лазарески од Скопје
- Мери Новотни Џонс од Бостон
- Елица Тодорова од Ќустендил
- Мирослав Крстески од Кичево
- Бисера Влева од Софија
- Светлин Софрониев од Лом Бугарија
- Данута Рекс од Варшава
- Љупчо Милошески од Струга
2003 година
- Сафка Крчмар од Сараево
- Ѓеорѓи Андонов од Ќустендил
- Драгана Јакимивиќ од Белград
- Ставре Димитров Стадим од Скопје
- Мирјана Савова од Софија
- Симеон Арнаудов од Скопје
- Анастас Констандини од Поградец
- Лилјана Ѓеоргиевска од Скопје
- Мето Ѓорѓиески од Скопје
- Бошко Стојкоски од Охрид
- Јордан Манасиески од Охрид
- Ѓоко Целески од Охрид
2004 година
- Зоран Јовановиќ- Добротин од Белград
- Лилјана Јовановиќ од Белград
- Јавор Гонев од Ќустендил
- Ѓорѓи Андонов од Ќустендил
- Драгана Јакимовиќ од Белград
- Олгица Антовска од Скопје
- Селма Тодорова од Скопје
- Атанас Констандини- Тасо
- Васил Башо од Поградец
- Мирослав Крстески- Миро од Кичево
- Љупчо Милошески од Струга
- Љупка Кирилова од Софија
2005 година
- Антонија Дуенде од Берлин
- Ана Марија Драгоевиќ од Белград
- Јован Пантовиќ од Прибој
- Јелена Бојаниќ од Белград
- Марија Раичева од Софија
- Питер Ли од Куала Лумпур
- Цветана Јанева од Пловдив
- Питер Дионе од Флорида
- Микица Трујукановиќ од Скопје
- Мајкл Клос од Торонто
- Мето Ѓорѓиевски од Скопје
- Заим Дуруламан од Куала Лумпур
- Чу Тенг Бенг од Пјонг Јанг
- Разали Бин Лесут од Куала Лумпур
- Мирослав Крстески од Кичево
2006 година
- Мето Ѓорѓиевски од Скопје
- Красимир Тодоров од Софија
- Чавдар Тодоров од Софија
- Дик Робертс од Вилмингтон
- Јорданка Илиева од Софија
- Ставре Димитров- Стадим од Скопје
- Катерина Чугунска од Гевгелија
- Ѓеорѓи Андонов од Ќустендил
- Јулијана Сотирова од Софија
- Максим Димитров од Скопје
- Селдма Тодорова од Софија
- Ристе Пуцоски од Охрид
2007 година
- Илчо Ѓорески од Кичево
- Микица Трујкановиќ од Скопје
- Мирјана Милиќ од Белград
- Јордан Манасиески од Охрид
- Миро Крстески од Кичево
- Анастас Констандини – Тасо од Поградец
- Цветана Јанева од Пловдив
- Ана Марија Драгоевиќ од Белград
- Полина Гумиела од Пловдив
- Максим Димитров од Скопје
- Зоран Лазаревски од Скопје
- Ставре Димитров Стадим- од Скопје
- Љупчо Милошески од Струга
- Гордан Серафимов ученик од Скопје
2008 година
- Доне Милјаноски од Скопје
- Ставре Димитров Стадим- од Скопје
- Натали Николовска од СКопје
- Павлина Климоска од Велмеј
- Мето Ѓорѓиески од Скопје
- Дик Роберт од Вилмингтон САД
- Олја Ристиќ од Алексинац
- Љуба Захова од Шабла Бугарија
- Петар Бељашки од Пловдив
- Стефка Пејкова од Пловдив
- Стефан Нутцел од Виена
- Запро Запро од Скопје
2009 година
- Ставре Димитров Стадим- од Скопје
- Ацо Танески од Скопје
- Сашо Попоски од Скопје
- Натали Николоска од Скопје
- Максим Димитров од Скопје
- Мето Ѓорѓиески од Скопје
- Невена Алексоска од Нови Сад
- Емиона Стаси од Драч
- Игбале Калаја од Скадар
- Кристина Павлеска од Велмеј
2010 година
- Бони Ингланд од Вилмингтон Сад
- Стефан Нутцел од Виена
- Петар Белјашки од Пловдив
- Снежана Штоуцк од Германија
- Ангеле Гавровски од Скопје
- Мето Ѓоргиески од Скопје
- Даница Крчоска од Скопје
- Јасминка Нафкоска од Скопје
- Ацо Танески од Скопје
- Јорданска Урдареска од Скопје
- Ставре Димитров Стадим од Скопје
- Армен Лутц од Нинберг Германија
2011 година
- Златко Нежиќ од Хрватска
- Петар Белјашки од Пловдив
- Цветана Јанева од Пловдив
- Тереса Машкинска од Полска
- Светлана Солодавникова од Москва
- Ксенија Ропкова од Москва
- Елизавета Сердјук од Москва
- Олег Журавлев од Москва
- Снежана Штроуц од Германија
- Ацо Танески од Скопје
- Ставре Димитров- Стадим од Скопје
2012 година
- Ацо Танески од Скопје
- Анка Данаилова од Скопје
- Томе Бундески од Скопје
- Румен Дешев од Сандански
- Дилјана Божинова од Сандански
- Бата Маринковиќ –Немац од Ниш
- Снежана Васич од Крушевац
- Ванчо Димоски од Охрид
- Климент Манасиески од Охрид
- Славица Танеска од Охрид
- Крсте Мартиноски од Скопје
2013 година
- Димко Ненов од Пловдив
- Димитар Кирчев од Пловдив
- Данчо Глигоров од Пловдив
- Мита Ристиќ од Врање
- Маријан Станковиќ од Врање
- Васко Ташски од Скопје
- Мето Ѓорѓиески од Скопје
- Марија Лабудовиќ од Белград
- Милица Рачевиќ од Белград
- Крсте Mартиноски од Скопје
Создадени се 444 уметнички дела кои се изложени во Музејот на уметноста во општината Дебрца.
Организирани се 115 изложби во Република Македонија, и Албанија со изготвени современи каталози .
Колонијата соработува со повеќе колонии од Македонија и другите земји, како и Факултетот за ликовна уметност во Скопје.
Големиот интерес за учесници од целиот свет најдобро зборува за реномето кое го има колонијата, како и посетеноста на изложбите .
